Tik bozukluğu, genellikle erken yaşlarda başlamaktadır. Sıklıkla 3-4 yaşından sonra görülmektedir. En sık görüldüğü yaşlar ise, 6-7 yaş ve 11-13 yaşları arasıdır.
Bu durum, bazı çocuklarda geçici olabilirken, diğerlerinde uzun sürer.
Tikler, çeşitli şekillerde ortaya çıkar. Motor tikler, istemsiz vücut hareketlerini içerir (örneğin, göz kırpma, baş hareketleri, omuz silkme gibi). Vokal tikler ise istemsiz sesleri içerebilir (örneğin, öksürme, boğaz temizleme, tekrarlayıcı kelimeler söyleme gibi). Bazı çocuklarda, hem motor hem de vokal tikler bir arada olur. Tik bozukluğunun kesin nedeni bilinmemekle birlikte, genetik, çevresel, nörolojik ve psikolojik faktörlerin bir kombinasyonunun rol oynayabileceği düşünülmektedir. Stres, anksiyete ve yorgunluk gibi durumlar tikleri kötüleştirebilir veya arttırır.
Bir araştırma, "Tourette Sendromu ve Tik Bozukluğu" adlı bir dergi makalesinde yayınlandı.
Araştırma, bir grup hastayı veya denek grubunu inceler, genetik analizler yapar, beyin görüntülemesi tekniklerini kullanabilir veya semptomların seyrini takip etti. Çalışmaya Tourette Sendromu tanısı almış ve semptomları olan 40 çocuk katıldı. Katılımcılar, farklı yaş gruplarından ve semptom şiddeti farklılık gösteren çocuklardan oluştu. Çalışma, randomize kontrollü bir deneme olarak yürütüldü.
Katılımcılar rastgele iki gruba ayrılırken bir grup davranışsal terapi aldı, diğer grup standart tedavi aldı. Terapi süresi 12 hafta sürdü ve her iki grup da belirli aralıklarla değerlendirildi.
Çalışma sonuçları, davranışsal terapinin Tourette Sendromu semptomlarını azaltmada etkili olduğunu gösterdi.
Terapi alan grup, semptomların şiddetinde belirgin bir azalma yaşadı ve tedavi sonrası takip dönemlerinde de iyileşme gözlendi.
Tik bozukluğunun genellikle tedavi gerektiren bir durum olduğunu ifade eden Anila Çelik, tedavi seçenekleri arasında davranış terapisi, bilişsel davranışçı terapi, ilaçlar ve semptomları yönetmeye yardımcı olmak için destekleyici tedavilerin bulunduğunu kaydetti.